Latarenki,czyli wyskoczyć jak Filip z konopi...

Wiem, wiem to nie czas, wydawałoby się na latarenki :D
Tak pomyślą niektórzy,ale presja zrobienia coś dla innych
i czekanie z tym do Bożego Narodzenia,jakoś do mnie nie przemawiała.
Winny jest upływający czas i to takie podświadome ,że mogę nie zdążyć ...
Latarenki robiłam na święta Bożego Narodzenia  TU
tak się podobały mojej siostrze że poprosiła mnie o zrobienie dla niej ,jej córki i jeszcze dla naszej mamy.Uważam że taka latarenka dobrze wygląda w każdym miesiącu,jaj blask ociepla wieczory.
Po zaopatrzeniu się w latarenki zrobiłam je w marcu,czym idealnie wpisują się do zabawy u Reni.
No bo jakby nie patrzeć niektórzy z Was pomyślą, że wyrwałam się z nimi jak Filip z konopi,a właśnie takie powiedzenie jest w miesiącu marcu w zabawie u Reni.
W latarenkach wykorzystałam sztuczne gałązki ośnieżone i inne imitujące naturalne konary,
światełka LED ,14 cm aniołki w dużych i malutki  w mniejszej latarence,piórka białe...

 Aniołki w latarenkach są podobne,różnią się dodatkami,trochę srebra u jednego,
trochę złota i drobnych kamyczków u drugiego,a trzeci miał być biały,bez przeróbek.

 Zabezpieczyłam je lakierem

Mojej siostrze się podobały, Teściówce kochanej też,mama moja dopiero dostanie ,a złoty aniołek zamieszkał ze mną,no bo jak tu nie przerobić  ,jak się ma okazję :D

 Zgłaszam te latarenki do zabawy u Reni,wykorzystując popularne znaczenie tego powiedzenia,idealnie wstrzelam się w  temat.

Przepraszam Was, że mało mnie jest u Was,myślę że wiosenny czas zmieni to .
Nadal koncentruję się nad opieką już teraz paliatywną nad moim ukochanym kociątkiem.
Wiecie co na tą chwilę leki działają,stan Agresa się poprawił,na tyle że chcemy ponowić wszystkie badania,bo koteczek jakby zyskał drugą szansę na życie.Opiszę to wszytko na kocim blogu.
A teraz ściskam Was mocno :))) niech Anioły czuwają nad Wami

Chciałam Was zachęcić do przeczytania książek,żeby nie było, że tylko przez miesiąc zrobiłam 4 latarenki. Dużo czytałam,słuchałam również audiobooki ,bo przecież Wielkanoc już tuż tuż i coś należałoby zrobić nowego,a robienie i słuchanie idzie w parze,ale o tym w następnym poście.
Piękna poruszająca autobiografia Anny Przybylskiej,książka napisana już po odejściu Anny,autoryzowana przez rodzinę,zawiera wspomnienia z Jej życia .

Druga to książka której tytuł i okładka,jakoś mnie nie zachęcał.
A tu okazała się miła niespodzianka i znowu sprawdziło się powiedzenie:
" Nie osądzaj książki po okładce..."

Trafiająca prosto w serca szwedzka obyczajowa saga w stylu retro.

Doris ma 96 lat i mieszka w Sztokholmie. Jej samotną codzienność ożywiają rzadkie wizyty gości, a przede wszystkim cotygodniowe rozmowy przez Skype’a z Jenny, ukochaną wnuczką mieszkającą w Stanach Zjednoczonych.

Kobieta zapełnia pustkę przeglądając zapiski w starym, czerwonym notesie, który przed laty otrzymała od ojca. Przez całe życie zapisywała w nim adresy i numery telefonów ludzi, których znała i kochała. Te zapiski przypominają jej to, jak barwną miała przeszłość – pracowała jako gosposia w Szwecji, była modelką w Paryżu w latach 30., uciekła do Nowego Jorku w przededniu drugiej wojny światowej.

Czy te wspomnienia pomogą wnuczce Doris odkryć sekrety rodzinne? Czy Jenny, która sama miała trudne dzieciństwo, znajdzie w sobie siłę, aby z optymizmem spojrzeć w przyszłość? Jak potoczyły się losy Allana, miłości życia Doris? Czy rzeczywiście w życiu Doris nic się już nie wydarzy? (opis ze strony merlin.pl )

Zachęcam  Was do przeczytania,warto,oczywiście książka jest wielowątkowa,a ja takie uwielbiam,bardzo dobrze się ją czyta.To książka o przemijaniu,starości z jej blaskami i cieniami,oraz wspomnienia młodości,co po mnie zostanie,tak sobie pomyślałam gdy skończyłam ostatnią stronę książki ,polecam.

Buziaczki ślę :* niech wiosna obudzi w Waszych sercach radość życia :)